fbpx

BEL ONS: 06 2354 0047

BEL ONS: 06 2354 0047

We begonnen op 12 maart 2020. We gingen het doek ophangen in de loods van Buitenplaats Molenwei. De houten wanden waren al aan de wand bevestigd, zodat we het er relatief makkelijk tegenaan konden schroeven. 30 Schilders hadden zich opgegeven. Dat beloofde 6 weken van plezier en gezelligheid. 

Hoe anders is het gelopen. Op dezelfde dag ging Nederland in Lockdown. Van de 30 schilders meldden zich vrijwel meteen meer dan de helft af. We moesten heel even kijken wat er nog mogelijk was… Konden we doorzetten met het beoogde project of moesten we er meteen mee stoppen? We moesten afstand houden en dat was in de loods wel te doen. We konden best verdeeld over het doek op afstand aan de slag. We moesten handen wassen. Er waren genoeg kwasten voor iedereen om eigen setjes te maken. Handschoentjes, check. We mochten alleen reizen als het nodig was. Was dit nodig? Tja… wanneer krijg je weer de kans voor zo een uniek project?

Om kort en goed te gaan, we hebben dus inderdaad doorgezet. We zijn gewoon begonnen en we gingen wel zien waar het schip zou stranden. Met een paar mensen is de basis van het werk (gronding en de eerste kleurlagen, blauw, groen, bruin) er op gezet in no time. Daarna moesten we gaan zien wie er op regelmatige basis konden blijven komen. Uiteindelijk waren er ongeveer 10 schilders die zich er wel blijvend op toe wilden leggen. In de praktijk kwam het er op neer dat we er iedere dag naar streefden dat er niet meer dan 6 schilders tegelijk mee bezig waren, dat was qua omvang van de loods goed te doen. Ik zelf ging de eerste maand iedere dag naar het doek. Zeven dagen in de week om 10 uur even melden in mijn eigen cluppie aan de Noordwal en kijken wie er mee wilde naar de Molenwei. Dan waren we om 11 uur daar en schilderen maar. Ik had een groot verhaal in mijn hoofd. Een algemeen verhaal. Een technisch, onromantisch verhaal. Dat moest vertaald worden naar beeld. We startten met het eind van de oorlog, de Drie Molens en de boer, die op handen werd gedragen omdat hij voor voedsel kon zorgen. En boerderijen natuurlijk…

Het was heerlijk om die eerste maand iedere dag naar het platteland zo aan de rand van de stad te rijden. De stad was uitgestorven en doods. Ook bij de Noordwal, MIAW, gingen de deuren dicht voor bezoekers. Alleen de deelnemende kunstenaars konden daar doorgaan met hun werk. Na de eerste maand hebben we de zondag als vrije dag ingesteld, om ook de agrarisch onderneemster, Vicky van der Krogt, een beetje rust op haar erf te gunnen. Bovendien kon ik zelf ook een dag extra gebruiken voor MIAW. Oorspronkelijk zou het project natuurlijk slechts 6 weken duren, maar we hadden nu geen idee tot hoe lang we ermee door konden gaan. En omdat we met veel minder mensen werkten liep het schilderen veel langzamer dan gedacht.

 

In de tussentijd zat de eigenares van de boerderij ook met grote problemen. Dit project ging veel langer duren en ondertussen moest zij ook allerlei andere dingen verzinnen om de ontwikkeling van de boerderij door te zetten. De zomer moest anders ingevuld, maar hoe dan? Wat kon er wel en wat kon er niet? Waar kreeg ze vergunning voor en waarvoor niet? Dat was een heel uitgezoek en vereiste optimale creatieve inzet en energie. Makkelijk was het niet maar zij slaagde er ondanks veel tegenslag toch in een spannende zomer te organiseren op de boerderij. De silo, waar inmiddels ook een gigantisch tentdak op stond, speelde een grote rol en maakte gelukkig veel mogelijk. De weilanden bleken ook zeer geschikt om mensen met veel ruimte tussen elkaar leuke ervaringen te schenken in de vorm van sport en spel. Ze creerde de mogelijkheid om te kamperen in de wei in kleine tipi’s en kant en klaar tenten. Je kon een fiets of step huren om de rest van de omgeving op te snuiven en de wijdsheid van het platteland, zo op de drempel van de stad, werd door meer mensen ontdekt.

Uiteindelijk sloten we de loods voor de zomer. De ruimte was nodig voor andere activiteiten en het schilderij werd voorlopig achter hout veiliggesteld. Het was ongeveer half af. We zouden na de zomer verder gaan, als de Covid-19 maatregelen dat mogelijk maakten. Uiteindelijk werd het door van alles en nog wat pas 15 januari dat we door konden gaan. In de tussentijd hebben we niet stil gezeten. Voor het jaar 2020 hebben we een apart doek (van 3 meter breed) opgehangen bij MIAW. Daar zijn we met het groepje schilders doorgegaan, 1 dag in de week. Iedere week even bij elkaar en nadenken over het werk. Er over praten, er over denken. Dingen uitzoeken, onderzoeken. Een model van de eerste helft hing bij MIAW aan het plafond. Om niet te vergeten waar we mee bezig waren.

Op 15 januari, het was nog verschrikkelijk koud, zijn we dus herbegonnen. De laagste temperatuur waar we bij hebben geschilderd was 1 graad Celsius. Dat is enorm koud. de verf droogde nauwelijks. Toen de temperatuur in februari beneden nul dook heeft het werk een week stilgestaan. Voor het doek vreesde ik niet. Acrylverf kan -15 graden C hebben. Ondertussen hadden zich ook andere schilders bij ons gevoegd. Uit Stompwijk, Zoeterwoude, Voorburg, Nootdorp, onder andere. Zo werd het ook in de uitvoering meer een gezamenlijk stad- en landproject. De nieuwe schilders brachten ook heel veel ideeen in en het werk werd almaar rijker en leuker.

Ondertussen zijn we er achter: het werk kan alsmaar doorgaan… er is geen eind aan te bedenken. Maar het is eergisteren (4 juni j.l.) dan toch eindelijk wel verplaatst naar de plek (de Barn) waar het nu dan uiteindelijk tentoongesteld zal worden. En vandaag zit een schilderes nog een laatste dingetje toe te voegen om het echt ‘af’ te maken. Overmorgen zullen we het nog vernissen en donderdag 10 juni zal de expositie officieel worden geopend met een aantal genodigden er omheen. Vanaf 11 juni mag de hele wereld komen kijken. Ik ben erg benieuwd naar uw reacties. En ook erg benieuwd naar de verhalen die van U loskomen. Want dat hebben we allang gemerkt, met alle bezoekers tussendoor, dat iedereen hier zijn/haar eigen verhaal in kan vinden. We hebben er allemaal mee te maken. Of je nu uit de stad komt of je levenlang op het land hebt gewoond.

Voor een echt mooie complete expositie zijn nog dingen nodig als bijvoorbeeld licht, geluid, aankleding, een audiotour en een catalogus. Met alle voorinvesteringen die al zijn gedaan is het een kostbaar project geworden. Met de kaartverkoop hopen we alsnog inkomsten binnen te halen. Daarbij hebben we er met de kunstenaars, twee stichtingen en een locatie zelf natuurlijk ontzettend veel tijd, energie en moeite in geinvesteerd. Er loopt nog een crowdfundingactie bij Voordekunst.nl en we zouden het zeer op prijs stellen als je helpt met de financiering van de afrondingd

De expositie van het op een na grootste kunstschilderwerk van Zuid-Holland is gestart! Na een jaar puzzelen is het er dan toch eindelijk, het maar liefst 40 meter lange doek waar 75 jaar plattelandsontwikkeling zichtbaar is gemaakt op artistieke wijze.

Door veel met elkaar te spreken, met het technische en onromantische verhaal als uitgangspunt, verhalen op te halen bij diverse burgers en boeren, plattelanders en overheden en niet te vergeten ook door er veelvuldig op te googelen, zijn de ideeen voor dit beeld ontstaan waar iedereen zich nu in kan herkennen. Het werk is erover pratende gegroeid tot wat het nu is. Een zeer bijzonder samenwerkingsproject van in totaal 35 amateurschilders uit de Haagse regio, onder leiding van Cis Deyl (MIAW) en de unieke lokatie, Buitenplaats Molenwei, te Leidschendam-Voorburg. Een brede blik op de ontwikkeling van ons voedsel, ons milieu, ons leven, vanaf 1945 tot en met het Corona-jaar.

Cis Deyl